“Het sparren met studenten mis ik wel, dat vond ik ontzettend leuk. Maar werken als freelance onderwijzer in het hbo betekende ook: keihard werken. Ik maakte soms weken van vijftig uur en reed honderden kilometers door het land. Doodmoe ging ik de kerstvakantie in, maar toen gebeurde er iets interessants. Ik ging zitten en schreef zo tien hoofdstukken van een boek dat ik in mijn hoofd had zitten. Het was gebaseerd op mijn eigen dagboekbrieven die ik aan vriendinnen had laten lezen. Zij vonden die brieven enig en moedigden me aan ze te publiceren, maar dat vond ik veel te persoonlijk. Maar in die kerstvakantie bedacht ik dat ik er wél een verhaal over kon schrijven. Toen mijn boek De ziel, de rugzak en de zwarte koningin na negen maanden klaar was, stuurde ik het naar een paar uitgevers en ontving ik meteen een enthousiaste reactie. Opeens was ik een echte schrijver, ik kon het niet geloven. Ik vond schrijven zó heerlijk, dat ik stopte als docent. Eerst dacht ik nog: wat heb je gedaan, je bent geen twintig meer! Maar door het schrijven is er magie in mijn leven gekomen. Was ik dit maar tien jaar eerder gaan doen! Voor het eerst van mijn leven voelt iets als thuiskomen. Ik ben zo verbonden met mezelf als ik schrijf, het is heerlijk om in die inspiratieflow te zitten. Inmiddels heb ik drie boeken geschreven en ben ik ook mijn eigen uitgeverij Dragonfly PubUshing begonnen, omdat dat insect (dragonfly libelle, red.) staat voor transformatie.Met mijn boeken wil ik bewustwording creëren in een uitdagende tijd waarin zo veel gebeurt. Ik daag mensen uit zich af te vragen wat écht belangrijk is in het leven. Voor mij is dat durven leven vanuit je hart. Dat mijn inkomen flink daalde, was wel moeilijk. Ik ben een alleenstaande vrouw en moet wel de rekeningen kunnen betalen. Ik heb mijn mooie auto moeten inruilen voor een koekblikje. Jammer, want ik ben gek op autorijden. Maar het leven draait niet om de auto waarin je rijdt of het bedrag dat je op je bankrekening ziet staan, maar om het volledig volgen van je hart. Sinds ik dat doe, heb ik zo veel innerlijke rust gekregen. En aan de tijd dat ik met mijn kinderen en hond in de Audi gepropt heerlijk rondreed, denk ik gewoon met een glimlach terug.”

In het eerste nummer van 2022 zijn we in gesprek gegaan met schrijfster Ingen Wagenaar. Over hoe wij als mens de verbinding met onszelf zijn vergeten. Daardoor hebben we het lef niet om in volle overgave te leven. Natuurlijk bespreken we ook Ingen haar nieuwste boek ‘Hoeren en godinnen, een verhaal voor het slapengaan’ . Verder lees je over superthee uit de Amazone en kun je meer lezen over het beroemde rapport van de Club van Rome, over milieu en duurzaamheid. En wat er tot nu toe is bereikt. Dit en nog veel meer vind je in de nieuwe onkruid! 

Geboren in de twintigste eeuw is het niet te ontkennen dat daar heel wat aan de hand was. Positieve dingen en ook heel veel negatieve gebeurtenissen. Twee wereldoorlogen, koude oorlog en aan de andere kant een bewustzijnsverandering ten opzichte van democratie, vrouwenkiesrecht en de roep om vrijheid van lijf, leden en seksualiteit.

De eenentwintigste eeuw heeft andere thema’s maar wordt door velen van ons als zeer heftig ervaren. Er gebeurt veel, chaos en bewustwording dansen om elkaar heen.

Als mens ben ik geïnteresseerd in bewustwording en authenticiteit. Een vrijheid die we, daar ben ik van overtuigd, tot een bepaalde hoogte kunnen bereiken door meedogenloos eerlijk en vol liefde voor ons eigen wezen, in onze schaduw te duiken. Een potentie en een vat vol mogelijkheden openen zich als we de illusie over onszelf en ons leven durven loslaten. Een rauw en moeilijk proces dat beloond wordt met rust, vreugde en magie. Dit proces beschrijf ik in mijn debuutroman: ‘De ziel, de rugzak en de zwarte koningin’.